• این  کاملا بدیهی است که استخوان هایمان را بخش مهمی در نظر بگیریم، وقتی یک استخوان می شکند، اتفاق هولناکی رخ می دهد! استخوان ها حتی در بچه ها نیز به زمان نیاز دارند تا بهبود یابند.

  داشتن استخوان های قوی در دوران کودکی شروع خوبی برای سلامت استخوان ها در طول زندگی است. ما تقریباً تمام تراکم استخوان خود را در دوران کودکی و نوجوانی می سازیم. فرآیند رشد استخوان ها عمدتا در 20 سالگی به پایان می رسد و در بزرگسالی، مرتبا استخوان قدیمی را با استخوان جدید جایگزین می‌ شود.ولی به هر حال استخوان های ما با گذشت زمان ضعیف تر می شوند.

  بچه‌هایی که استخوان‌های قوی دارند، شانس بیشتری برای جلوگیری از ضعف استخوان در آینده دارند. والدین می توانند با اطمینان از دریافت 3 مورد کلیدی برای استخوان های سالم به کودکان کمک کنند، این 3 مورد عبارتند از:کلسیم، ویتامین D و ورزش.

  1. به کودکان غذاهای پرکلسیم بدهید

  کلسیم یک ماده معدنی است که برای ساختن استخوان های سالم شناخته شده است. این در محصولات لبنی، لوبیا، برخی آجیل ها و دانه ها و سبزیجات سبز برگ یافت می شود. همچنین اغلب به غذاهایی مانند آب پرتقال یا غلات اضافه می شود.

  • کودکان خود را به خوردن غذاهای پرکلسیم تشویق کنید:

  اگر کودک شما لبنیات می خورد، پزشک یا متخصص تغذیه می تواند بر اساس سن به شما بگوید که چه مقدار از لبنیات برای کودکتان مناسب است. بچه‌های کوچک‌تر ممکن است به ۲ تا ۳ وعده لبنیات کم‌چرب در روز نیاز داشته باشند، در حالی که بچه‌های بزرگ‌تر ممکن است به ۴ وعده نیاز داشته باشند.

  به دنبال جایگزینی غذاهای رایج با غذاهای حاوی کلسیم بالا باشید. به جای کره بادام زمینی کره بادام یا آب پرتقال غنی شده با کلسیم را به جای ابمیوه معمولی بخرید.

  2. به کودکان مکمل ویتامین D بدهید

  ویتامین D (گاهی اوقات با برچسب ویتامین D3) به بدن در جذب کلسیم کمک می کند. اما اکثر بچه ها غذاهای حاوی ویتامین D زیادی نمی خورند. از آنجایی که ویتامین D بسیار مهم است، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی به همه بچه ها توصیه می کنند در صورتی که در رژیم غذایی خود به اندازه کافی ویتامین D دریافت نمی کنند، مکمل ویتامین D مصرف کنند. حتی نوزادان نیاز به مصرف ویتامین D دارند مگر اینکه حداقل ۹۰۰گرم شیر خشک در روز بنوشند.

  • چگونه والدین می توانند کمک کنند؟

  از پزشک، پرستار، دستیار پزشک یا متخصص تغذیه بپرسید که فرزندتان به چه مقدار ویتامین D نیاز دارد و بهترین راه برای دریافت آن چیست.

  علاوه بر غذاها و مکمل ها، ویتامین D از طریق قرار گرفتن در معرض نور خورشید دریافت می شود. اما قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید در کودکان خطر ابتلا به سرطان پوست را در آینده افزایش می دهد. از پوست کودک خود با کرم ضد آفتاب، لباس و سایه برای  جلوگیری از ابتلا به سرطان پوست و پیری زودرس محافظت کنید.

  3. بچه ها را به ورزش تشویق کنید

  ماهیچه های ما هر چه بیشتر از آنها استفاده کنیم قوی تر می شوند. همین امر در مورد استخوان ها نیز صادق است.

  فعالیت‌هایی مانند پیاده‌روی، دویدن، پریدن و بالا رفتن از موانع(درخت و وسایل بازی) بسیار برای استخوان‌سازی مفید هستند. به آنها فعالیت های تحمل وزن می گویند زیرا از نیروی ماهیچه ها و گرانش ما برای فشار بر استخوان های ما استفاده می کنند. فشار باعث می شود بدن استخوان قوی تری بسازد.

  فعالیت هایی مانند دوچرخه سواری و شنا این فشار تحمل وزن را ایجاد نمی کند. هر چند این ورزش ها برای سلامت کلی بدن عالی هستند، ولی بچه ها باید برخی از ورزش های تحمل وزن را نیز انجام دهند.

  • چگونه والدین می توانند کمک کنند؟

  اطمینان حاصل کنید که کودک شما حداقل یک ساعت در روز فعالیت بدنی از جمله تمرینات تحمل وزن داشته باشد.

  همه افراد باید کلسیم، ویتامین D و ورزش کافی دریافت کنند. اما اینها برای بچه‌ها واقعاً مهم هستند – به‌ویژه زمانی که در سنین نوجوانی در حال رشد هستند.

تشنج ناشی از تب چیست؟

تشنج‌های ناشی از تب زمانی اتفاق می‌افتند که یک کودک خردسال تب بالای 38 درجه سانتی‌گراد داشته باشد. (Febrile) به معنای «تب دار» است. تشنج معمولاً چند دقیقه طول می کشد و خود به خود متوقف می شود. تب ممکن است برای مدتی ادامه یابد.

تشنج‌های ناشی از تب می‌توانند جدی به نظر برسند، اما بیشتر آنها بدون درمان متوقف می‌شوند و مشکلات سلامتی دیگری ایجاد نمی‌کنند. برخی از کودکان ممکن است بعد از یک بار احساس خواب آلودگی کنند، در حالی که برخی دیگر هیچ اثر ماندگاری احساس نمی کنند

• چه کسانی دچار تشنج تب می شوند؟

تشنج های تب دار در کودکان 6 ماهه تا 60 ماه رخ می دهد. بیشتر در کودکان نوپای 12 تا 18 ماهه شایع است.

• چه کودکانی که بیشتر در معرض تشنج تب هستند؟
• سابقه خانوادگی تشنج ناشی از تب دارند.
• سابقه تشنج تب قبلی دارند از هر 3 کودکی که یک تشنج تب دار داشته اند، حدود 1 نفر، معمولاً در عرض 1 تا 2 سال از اولین تشنج، دچار تشنج دیگر می شود.
• کودکانی که تشنج تب را در سنین کمتر از 15 ماه داشتند (بیشتر کودکان بعد از سن 5 سالگی دیگر دچار تشنج ناشی از تب نمی شوند).

تشنج ناشی از تب ، صرع (اختلال تشنج) محسوب نمی شود. خطر ابتلا به صرع در کودکانی که تشنج ناشی از تب دارند کمی بیشتر است.

• علائم و نشانه های تشنج تب دار چیست؟

دو نوع تشنج ناشی از تب وجود دارد:

• تشنج تب دار ساده
• تشنج تب دار پیچیده

تشنج های تب دار ساده شایع ترین هستند. آنها معمولاً در عرض چند دقیقه تمام می شوند، اما در موارد نادر می توانند تا 15 دقیقه طول بکشند. در طول این نوع تشنج، کودک ممکن است:

تشنج، تکان دادن، و تکان خوردن کل بدن بالا رفتن چشم ها، تاله و بیهوشی داشته باشد و یا در هنگام تشنج استفراغ یا ادرار کند.

تشنج تب پیچیده بیش از 10 دقیقه طول می کشد، بیش از یک بار در 24 ساعت اتفاق می افتد و یا حرکت یا تکان ها تنها یک قسمت یا یک طرف بدن است.

• چه چیزی باعث تشنج ناشی از تب می شود؟

هیچ کس نمی داند که چرا تشنج ناشی از تب رخ می دهد. اما شواهد نشان می دهد که آنها با برخی از ویروس ها و نحوه واکنش مغز در حال رشد کودک به تب های بالا مرتبط هستند.

چه باید کرد؟

اگر کودک شما تشنج تب دار دارد، آرام باشید و:

• کودک خود را به آرامی روی زمین قرار دهید.
• هر گونه اشیاء نزدیک او را بردارید.
• برای جلوگیری از خفگی کودک خود را به پهلو بگذارید.
• لباس های اطراف سر و گردن را شل کنید.
• مراقب علائم مشکلات تنفسی، از جمله رنگ مایل به آبی در صورت او باشید.
• سعی کنید مدت زمان تشنج را پیگیری کنید.

اگر تشنج بیش از 5 دقیقه طول بکشد، یا کودک شما کبود شود، ممکن است نوع جدی‌تری از تشنج باشد – فوراً با ۱۱۵ تماس بگیرید.

همچنین مهم است که بدانید در طول تشنج تب دار چه کارهایی را نباید انجام دهید:

• سعی نکنید فرزندتان را در آغوش بگیرید یا نگه دارید.
• چیزی در دهان فرزندتان نگذارید.
• سعی نکنید به کودکتان داروی کاهش تب بدهید.
• سعی نکنید کودک خود را در آب خنک یا ولرم قرار دهید تا خنک شود.

وقتی تشنج تمام شد، با پزشک خود تماس بگیرید تا یک قرار ملاقات برای یافتن علت تب داشته باشید. پزشک کودک شما را معاینه می کند و از شما می خواهد که تشنج را توضیح دهید. در بیشتر موارد، درمان دیگری مورد نیاز نیست. اگر کودک شما زیر 1 سال سن داشته باشد و علائم دیگری مانند استفراغ یا اسهال داشته باشد، ممکن است پزشک آزمایش‌هایی را تجویز کند.

پزشک ممکن است درمان استاندارد تب را توصیه کند که استامینوفن یا ایبوپروفن است. دادن شبانه روزی این داروها توصیه نمی شود و از تشنج ناشی از تب جلوگیری نمی کند.

اگر کودک شما بیش از یک یا دو تشنج ناشی از تب داشته باشد که بیش از 5 دقیقه طول بکشد، پزشک ممکن است یک داروی ضد تشنج را در خانه تجویز کند.

• چه زمانی با ۱۱۵ تماس بگیرید؟

اگر کودک شما:

تشنج ناشی از تبی دارد که بیش از 5 دقیقه طول می کشد

تشنج به جای کل بدن، فقط قسمت هایی از بدن را درگیر می کند

مشکل تنفس دارد یا کبود شده است.

به طور طبیعی به محرک ها پاسخ نمیدهد

و یا در عرض 24 ساعت تشنج دیگری داشت

و یا برای توقف تشنج مجبور به مصرف داروی ضد تشنج شدید

کودکی که تزریق برخی واکسن ها را فراموش کرده و تشنج ناشی از تب دارد، می تواند در معرض خطر بیشتری برای مننژیت باشد. اگر کودک شما علائم مننژیت را داشت، نیاز فوری به مداخلات پزشکی دارد.

علائمی مانند:

سفت بودن گردن

استفراغ زیاد

و در شیرخواران، ملاج برجسته می توانند نشانه های مننژیت باشند.

تشنج های ناشی از تب می تواند ترسناک باشد. اما نسبتاً رایج هستند و معمولاً علامت بیماری جدی نیستند. اگر سؤال یا نگرانی دارید، به پزشک خود مراجعه کنید.

سندرم خستگی مزمن (CFS) بیماری پیچیده ای است که تشخیص آن حتی برای متخصصان سخت است .

سندرم خستگی مزمن یک بیماری مزمن (طولانی) است که باعث می شود افراد احساس خستگی و ضعف کنند. آنها همچنین می توانند سردرد، سرگیجه یا سایر علائم فیزیکی داشته باشند. گاهی اوقات علائم عاطفی مانند خشم یا غم، نیز دارند.

افراد مختلف مبتلا به سندرم خستگی مزمن می توانند علائم متفاوتی داشته باشند. بسیاری از علائم سندرم خستگی مزمن مشابه علائم سایر بیماری ها مانند بیماری مونونوکلئوز، بیماری لایم یا افسردگی هستند. و علائم ممکن است در طول زمان حتی در یک فرد، متفاوت باشد.

این امر درمان بیماری را پیچیده می کند. هیچ دارو یا درمانی واحدی نمی تواند تمام علائم احتمالی را برطرف کند.

سندرم خستگی مزمن گاهی اوقات آنسفالومیلیت میالژیک (ME) نامیده می شود. Myalgic به معنی درد عضلانی است. “آنسفالومیلیت” به این معنی است که ممکن است در مغز یا نخاع التهاب وجود داشته باشد.

• علائم و نشانه های سندرم خستگی مزمن چیست؟

فرد مبتلا به سندرم خستگی مزمن می تواند علائم احتمالی زیادی داشته باشد. رایج ترین آنها عبارتند از:

خستگی شدید، که می تواند بلند شدن از رختخواب و انجام فعالیت های عادی روزانه را سخت کند

مشکلات خواب، مانند مشکل در به خواب رفتن یا ماندن در خواب، یا نداشتن یک خواب شاداب

بدتر شدن علائم پس از تلاش جسمی یا ذهنی (به نام کسالت پس از تمرین)

سرگیجه که پس از ایستادن یا نشستن بعد از حالت درازکش بدتر می شود

مشکلات تمرکز و حافظه

سردرد و معده درد

• چه چیزی باعث سندرم خستگی مزمن می شود؟

دانشمندان سالهاست در مورد سندرم خستگی مزمن تحقیق کرده اند، اما هنوز مطمئن نیستند که چه چیزی باعث آن می شود.

ممکن است بیش از یک علت وجود داشته باشد. و علل مختلف ممکن است با یکدیگر تعامل داشته باشند و علائم مختلفی را در افراد مختلف ایجاد کنند. کارشناسان در حال مطالعه محرک های بالقوه هستند که عبارتند از:

عفونت ها: متخصصان به این فکر کرده اند که آیا عفونت هایی مانند سرخک یا ویروس اپشتین بار (ویروسی که باعث مونونوکلئوز می شود) ممکن است خطر ابتلا به سندرم خستگی مزمن را افزایش دهد. نقش اپشتین بار در سندرم خستگی مزمن مشخص نیست زیرا مطالعات آن را به عنوان یک علت تایید نکرده اند.

مشکلات سیستم ایمنی یا سیستم عصبی

عدم تعادل هورمونی

استرس عاطفی

فشار خون پایین

سندرم خستگی مزمن می تواند افراد را در هر قومیت و سنی تحت تاثیر قرار دهد، اما در افراد چهل یا پنجاه ساله بیشتر شایع است. در کودکان بسیار نادر است. تعداد کمی از نوجوانان به سندرم خستگی مزمن مبتلا می شوند و دختران را بیشتر از پسران تحت تاثیر قرار می دهد.

گاهی اوقات افراد مختلف در یک خانواده به سندرم خستگی مزمن مبتلا می شوند. این ممکن است به این دلیل باشد که تمایل به ایجاد سندرم خستگی مزمن ژنتیکی است، اما تحقیقات بیشتری لازم است تا ببینیم آیا این درست است یا خیر.

• سندرم خستگی مزمن چگونه تشخیص داده می شود؟

در حال حاضر، هیچ آزمایشی وجود ندارد که نشان دهد فردی به سندرم خستگی مزمن مبتلا است یا خیر. پزشکان سوالات زیادی در مورد موارد زیر می پرسند:

سابقه پزشکی فرد و سلامت اعضای خانواده

داروهای مصرف شده

آلرژی

عادات سیگار کشیدن و نوشیدن الکل

ازمایشات مختلف نیز ممکن است انجام شود

پزشکان همچنین معمولاً آزمایش‌های خون، ادرار یا سایر آزمایش‌ها را برای بررسی شرایطی که باعث علائم مشابه می‌شوند، درخواست می‌کنند. آنها ممکن است برای کمک به تشخیص، فرد را برای دیدن سایر متخصصان، مانند متخصص خواب یا متخصص مغز و اعصاب بفرستند.

تشخیص سندرم خستگی مزمن پس از وجود علائم حداقل به مدت 6 ماه انجام می شود. اغلب طول می کشد تا نتایج آزمایش ها برگردد و مشاوران کودک را ببینند. اما برای مراجعه به پزشک و شروع درمان نیازی به ۶ ماه صبر نیست. گاهی اوقات در طول 6 ماه، علائم از بین می روند، که ممکن است به این معنی باشد که در نهایت سندرم خستگی مزمن نبوده است.

از آنجا که کودکان و نوجوانان اغلب به دلایل زیادی احساس خستگی می کنند، سندرم خستگی مزمن می تواند به اشتباه تشخیص داده شود. بچه ها گاهی اوقات از خستگی به عنوان راهی برای اجتناب از مدرسه یا فعالیت های دیگر استفاده می کنند. بسیاری از نوجوانان در ورزش های مختلف فعال هستند که می تواند آنها را خسته کند. به این دلایل، پزشکان هنگام تشخیص سندرم خستگی مزمن مراقب هستند. معمولاً بچه‌های مبتلا به سندرم خستگی مزمن در آخر هفته‌ها و تعطیلات همچنان خسته هستند و علائم را نشان می‌دهند، در حالی که آن‌هایی که سندرم خستگی مزمن ندارند ممکن است فقط زمانی احساس خستگی کنند که کار و مشق دارند!

• سندرم خستگی مزمن چگونه درمان می شود؟

هیچ درمان شناخته شده ای برای سندرم خستگی مزمن وجود ندارد، اما علائم آن قابل درمان هستند. کارشناسان پیشنهاد می‌کنند که ابتدا روی مخرب‌ترین علائم تمرکز کنید و برای مدیریت آنها با پزشک کودک کار کنید:

کسالت پس از تمرین برای بچه‌هایی که علائمشان حتی بعد از فعالیت خفیف بدتر می‌شود، متخصصان پیشنهاد می‌کنند که فعالیت‌هایشان را با سرعت بالا انجام دهند. این به معنای برنامه ریزی برای تعادل فعالیت و استراحت بر اساس آنچه کودک و خانواده احساس می کنند محدودیت های کودک هستند. این می تواند از یک نفر به فرد دیگر متفاوت باشد. کودکان مبتلا به سندرم خستگی مزمن نباید بیش از آنچه که احساس می کنند تحمل کنند تحت فشار قرار گیرند، زیرا این امر می تواند منجر به بدتر شدن علائم شود.

سرگیجه. کودکانی که هنگام نشستن یا ایستادن دچار سرگیجه می شوند یا احساس ضعف یا سبکی سر می کنند ممکن است نیاز به نوشیدن مایعات بیشتری داشته باشند، نمک بیشتری در غذاهای خود استفاده کنند یا جوراب ساق بلند بپوشند.

مشکلات خواب برای غلبه بر مشکلات خواب مرتبط با سندرم خستگی مزمن از عادات خواب خوب و روال منظم قبل از خواب اطمینان حاصل کنید.

مشکلات تمرکز و حافظه برای مقابله با مشکلات تمرکز یا حافظه، راه هایی برای پیگیری چیزهای مهم (مانند حفظ فهرست و یادداشت برداری) پیدا کنید.

سردرد و معده درد. ماساژ ملایم و گرما ممکن است به برخی از کودکان مبتلا به درد ناشی از سندرم خستگی مزمن کمک کند.

پزشکان همچنین ممکن است داروهای بدون نسخه (OTC) یا داروهای تجویزی را برای برخی از این علائم پیشنهاد کنند.

ملاقات اغلب با یک درمانگر یا مشاور می تواند به درمان سندرم خستگی مزمن کمک کند. همچنین می توانید در یک گروه حمایتی برای افراد مبتلا به سندرم خستگی مزمن شرکت کنید. هدف اصلی درمان کمک به افراد برای مقابله با بیماری است که زندگی با آن می تواند سخت یا استرس زا باشد. کمکی به درمان یا درمان خود بیماری نخواهد کرد. گاهی اوقات تکنیک هایی مانند تنفس عمیق، ماساژ درمانی و یوگا می توانند استرس را کاهش دهند و احساس بهتری در فرد ایجاد کنند.

گروه های درمانی و حمایتی همچنین می توانند به دانش آموزان مبتلا به سندرم خستگی مزمن کمک کنند تا با چالش های تحصیلی یا اجتماعی مقابله کنند. برای بچه‌ها و نوجوانان مبتلا به سندرم خستگی مزمن معمولاً از مدرسه غیبت می‌کنند، نمرات ضعیفی دارند یا از دوستان و موقعیت‌های اجتماعی کناره‌گیری می‌کنند.

• چگونه والدین می توانند کمک کنند؟

برای کمک به فرزندتان برای مقابله با علائم احساسی سندرم خستگی مزمن:

فرزندتان را تشویق کنید که روزانه یک دفتر خاطرات داشته باشد تا زمان هایی را که بیشترین انرژی را دارند شناسایی کند و به برنامه ریزی فعالیت ها برای این مواقع کمک کند.

به کودک خود کمک کنید تا احساساتی مانند غم، عصبانیت و ناامیدی را بشناسد و بیان کند. ناراحتی از دست دادن انرژی اشکالی ندارد.

از خانواده و دوستان حمایت کنید زیرا سلامت عاطفی هنگام مقابله با یک مشکل مزمن سلامتی مهم است.

به فرزندتان زمان بیشتری برای انجام کارها اختصاص دهید یا فعالیت‌ها را به مراحل کوچک‌تر تقسیم کنید، به‌ویژه فعالیت‌هایی که تمرکز یا تلاش فیزیکی را می‌طلبد.

با معلمان و مدیران مدرسه فرزندتان همکاری کنید تا حجم کاری آنها را به گونه ای تنظیم کنید که در محدوده آن چیزی باشد که فرزندتان می تواند تحمل کند.

• چه چیز دیگری باید بدانم؟

داشتن سندرم خستگی مزمن می تواند سخت باشد. اما برای اکثر افراد، علائم در ابتدا شدیدترین هستند. بعداً ممکن است علائم پدیدار شود و دوباره ناپدید بشود. نوجوانان مبتلا به سندرم خستگی مزمن معمولاً سریعتر بهبود می یابند و نسبت به بزرگسالان کاملاً بهبود می یابند. اکثر نوجوانان در عرض 5 سال پس از شروع علائم بهبودی نسبی یا کامل پیدا می کنند.

بسیاری از درمان های جدید و تجربی برای سندرم خستگی مزمن در دسترس هستند. اما از هیچ درمان اثبات نشده (مانند دوزهای شدید مکمل های ویتامین یا گیاهی) تا زمانی که با پزشک خود مشورت نکرده اید، استفاده نکنید.

سندرم خستگی مزمن بیماری است که هنوز درست شناخته نشده است. اما دانشمندان همچنان از طریق تحقیقات و آزمایشات بالینی در مورد آن یاد می گیرند. آنها در حال تلاش برای درک بهتر علائم و علل آن در کودکان و نوجوانان هستند.

مراقبت های پزشکی خوب و تکنیک های مقابله ای، کلید کمک به فرزند شما برای مدیریت سندرم خستگی مزمن هستند